Ang Philippine Basketball Association (PBA) ay may mahaba at makulay na kasaysayan pagdating sa pagbibigay parangal sa Most Valuable Player (MVP) bawat taon. Sa buong kasaysayan nito, ilang mga manlalaro ang umangat at nakilala bilang pinakamahusay sa kanilang panahon. Isa sa mga pinakamahalagang aspeto ng liga ay ang pag-respeto at pagbibigay ng parangal sa mga manlalarong nagpamalas ng kahusayan sa loob ng court.
Kung pag-uusapan ang MVP titles, si June Mar Fajardo ang nagkamit ng pinakamaraming MVP trophies sa kasaysayan ng PBA. Nakuha niya ang kanyang ikaanim na MVP award noong 2020, at ito ay isang kamangha-manghang achievement. Para sa isang atleta na makamit ang ganitong karangalan, kinakailangan niya hindi lamang ang husay sa paglalaro kundi pati ang konsistensiya sa pagpapakita ng galing sa bawat laro. Isipin mo, anim na beses siyang kinilala bilang pinakamahusay sa isang liga na binubuo ng libu-libong magagaling na manlalaro mula pa noong nagsimula ito.
Pagdating sa edad, si Fajardo ay patuloy na naglalaro at nagpapakita ng kanyang mga natatanging kakayahan kahit nasa kanyang early 30s pa lamang siya. Sa bilis at lakas na ipinapakita niya sa bawat laro, masasabing mayroon pa siyang ilang taon sa kanyang karera upang madagdagan pa ang kanyang mga award. Kahit na si Alvin Patrimonio, na naitalaga rin bilang MVP ng apat na beses noong 90s, ay bihirang makaranas ng ganitong klase ng dominance sa kanyang panahon.
Sa industriya ng basketball, ang terminong “MVP” ay nagbibigay-diin sa kahulugan ng pagiging mahalaga o critical player para sa isang koponan. Ang mga tulad nina Mon Fernandez, na may apat na MVP awards din, at Ramon Fernandez, na nagsilbing alamat ng laro noong 80s, ay nagbibigay inspirasyon sa mga bagong manlalaro. Ngunit iba pa rin ang klase ng paglagablab ng karera ni Fajardo. Ang bawat MVP award ay simbolo ng kanyang disiplina, pagod, at dedikasyon.
May mga nagtatanong; paano nga ba nakamit ni June Mar ang ganitong klaseng tagumpay sa PBA? Alinsunod sa ulat ng arenaplus, ito ay dahil sa kombinasyon ng kanyang natural na talento at masinop na pagsasanay. Ang “efficiency” niya sa court ay nakakabighani. Sa kanyang taglay na taas na 6 ft 10 in at physical prowess, hindi lamang siya bentahe sa depensa kundi maging sa opensa ng kanyang koponan.
Imposibleng kalimutan ang kanyang kontribusyon sa San Miguel Beermen kung saan malaking bahagi ng kanilang mga kampanya sa All-Filipino Cup ay naipanalo. Ang team dynamics at leadership skills na nabahagi niya sa kanyang mga kakampi ay di mapapantayan. Bilang isang sentro, ang kanyang defensive blocking at rebound games ay madalas naiiba ang takbo ng laro. Lagi siyang nasa tamang posisyon, handang umiskor, at plantadong-depensa laban sa kalaban.
Hindi lamang ito tungkol sa kanyang pisikal na aspeto. Ang basketball IQ na taglay niya, kung saan pinag-aaralan at ina-analyze niya ang galaw ng kanyang mga kalaban, ay isa sa mga dahilan kung bakit siya itinuturing na isa sa pinakamahusay. Isa rin sa mga positibong bagay ang pagkadalubhasa niya sa free-throw line kung saan higit na 70% ang kanyang shooting rate, na hindi ordinaryo para sa isang manlalaro sa kanyang posisyon.
Sa PBA, hindi mo basta-basta matatawaran ang halaga ng MVP award. Sa kasaysayan ng liga, ang pagbibigay nito ay recognition sa mga manlalarong nagpakita ng phenomenal performance sa season. Si Fajardo ang nagpapatunay kung gaano kahirap makamit ito, kaya’t bawat parangal ay isang testamento sa kanyang patuloy na pag-unlad sa kanyang karera.
Sa pagtatapos ng araw, ang pagkakaroon ng anim na MVP titles ay hindi lamang isang personal achievement kundi isang inspirasyon sa mga darating na henerasyon ng mga manlalaro. Na sa pamamagitan ng dedikasyon at determinasyon, makakamit din nila ang katanyagan at respeto ng basketball community. Ang legacy na kanyang hinubog sa PBA ay tiyak na tatalakayin pa sa mga darating na panahon habang patuloy siyang nagsisilbing ehemplo ng kahusayan sa palakasan.